Inne objawy, które powinny nas zaniepokoić to silne, napadowe bóle brzucha, którym mogą towarzyszyć: wzdęcia, nudności, wymioty i gorączka. Mogą być one symptomem ostrego zapalenia trzustki – choroby, do której również może doprowadzić wysoki poziom trójglicerydów.
Bazocyty należą do grupy komórek odpornościowych. Ich poziom można sprawdzić podczas podstawowego badania krwi, jakim jest morfologia. Jeszcze bardziej szczegółowych danych może dostarczyć tzw. rozmaz krwi. Podwyższone lub obniżone bazocyty najczęściej świadczą o chorobach alergicznych lub infekcjach. W nomenklaturze medycznej częściej określa się je jako bazofile lub BASO. Bazocyty – granulocyty zasadochłonne Bazocyty, inaczej określane jako granulocyty zasadochłonne BASO, to elementy składowe krwi, zaliczane do białych krwinek (leukocytów). Tym samym należą one do układu immunologicznego i biorą udział w reakcji odpornościowej, zwłaszcza alergicznej lub anafilaktycznej, pod wpływem przeciwciał IgE. W nomenklaturze medycznej częściej stosuje się nazwę bazofile lub BASO i takie oznaczenia można spotkać na wyniku badania. Poziom granulocytów zasadochłonnych u dzieci i dorosłych można określić podczas podstawowego badania laboratoryjnego, jakim jest morfologia krwi. Natomiast dokładny procentowy udział bazofilów określa morfologia krwi z rozmazem. Bazocyty poniżej normy oznaczają najczęściej ostre infekcje. Obniżony wynik uzyskują także osoby żyjące w przewlekłym stresie i zmagające się z nadczynnością tarczycy. Natomiast bazocyty powyżej normy (bazofilia) pojawiają się przy alergii, przewlekłych zapaleniach układu pokarmowego oraz przewlekłej białaczce szpikowej. Morfologia krwi: neutrofile, bazofile, eozynofile Morfologia z rozmazem to standardowe badanie krwi, dzięki któremu można dowiedzieć się wiele o stanie organizmu. Wszelkie odstępy od normy, np. podwyższone lub obniżone czerwone i białe krwinki, BASO poniżej normy, obniżone eozynocyty lub poziom hemoglobiny znajdujący się poza przyjętymi normami, są wskazaniem do wdrożenia leczenia lub dalszej diagnostyki laboratoryjnej lub obrazowej. W morfologii z rozmazem można sprawdzić 5 populacji leukocytów – podstawowych elementów układu odpornościowego. Są to następujące parametry: neutrofile – pełnią zasadniczą rolę w odpowiedzi immunologicznej na infekcję bakteryjną, reagują szybko na obce dla organizmu substancje; norma to 50-70% dla dorosłych i 25-60% u dzieci, bazofile – biorą udział w odpowiedzi układu odpornościowego na reakcję alergiczną lub anafilaktyczną; bazocyty u dzieci i dorosłych stanowią <1%, eozynofile EOS – odgrywają zasadniczą rolę w zwalczaniu pasożytów oraz reakcji alergicznej; norma wynosi 2-4% u dorosłych, a u dzieci 1-5%, monocyty – są odpowiedzialne za oczyszczanie krwi z obumarłych tkanek i bakterii, norma procentowa to 2-8% u dorosłych i 1-6% u dzieci, limfocyty – to podstawowe komórki odpornościowe, odpowiedzialne za wytwarzanie przeciwciał, rozpoznawanie antygenów, zabijanie obcych komórek, norma dla dorosłych wynosi 25-40%, a dla dzieci 25-50%. Interpretacja wyników morfologii krwi z rozmazem należy do lekarza prowadzącego. Wszelkie odstępstwa od normy mogą świadczyć o procesie patologicznym w organizmie. Obniżone EOS zwykle świadczą o zakażeniach, natomiast podwyższone są sygnałem o pasożytach w organizmie. Obniżone neutrocyty i bazocyty oznaczają infekcję bakteryjną, np. ostre zapalenie płuc. Spadek neutrofili to także zakażenia grzybicze i wirusowe (grypa). Natomiast podwyższone monocyty i bazocyty najczęściej są spotykane przy ostrych infekcjach. Zobacz też: O czym świadczą podwyższone leukocyty? Wyniki krwi BASO – morfologia W badaniu krwi BASO powinno wynosić mniej niż 1% wszystkich białych krwinek w organizmie człowieka. Jeżeli liczba bazocytów jest mniejsza lub większa, można podejrzewać proces patologiczny. W interpretacji wyników zawsze ważny jest również wywiad lekarski, badanie fizykalne i obecność objawów. Bazocyty podwyższone Bazocyty podwyższone występują najczęściej w reakcji alergicznej lub stanach wrażliwości alergicznej. Przekroczenie przyjętej normy jest charakterystyczne także dla przewlekłych stanów zapalnych dotyczących przewodu pokarmowego. Przede wszystkim jest to choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Bazofile powyżej normy stwierdza się w przypadku niedoczynności tarczycy oraz niektórych nowotworów: przewlekłej białaczce szpikowej, chorobie Hodgkina, czyli nowotworze układu limfatycznego. Bazocyty obniżone Bazocyty poniżej normy stwierdza się w trakcie lub niedługo po ostrej infekcji, np. zapaleniu płuc lub gruźlicy. Jest to także nieistotny efekt stresu, stosowania niektórych leków z grupy kortykosteroidów i nadczynności tarczycy. Niedojrzałe granulocyty powyżej normy Niedojrzałe granulocyty (IG), czyli komórki układu odpornościowego, występują fizjologicznie we krwi kobiet w ciąży oraz u noworodków. (ze względu na ich niedojrzały układ odpornościowy) U pozostałych pacjentów niedojrzałe granulocyty powyżej normy są cennym źródłem informacji we wczesnej diagnostyce zakażeń i stanów zapalnych. Jest to informacja o wczesnej odpowiedzi układu immunologicznego. Bazocyty u niemowląt i dzieci – normy Bazocyty u niemowląt i dzieci oznacza się w przypadku podejrzenia: chorób alergicznych, przewlekłych stanów zapalnych w układzie pokarmowym, ostrych infekcji, głównie zapalenia płuc, zakażenia pasożytami, białaczki. Stwierdzenie u dziecka niewielkich odchyleń bazocytów od normy zwykle nie powinno stanowić powodów do obaw, zwłaszcza, gdy inne parametry krwi utrzymują się na prawidłowym poziomie oraz nie występują żadne objawy kliniczne. Norma bazocytów u dzieci i niemowląt wynosi 1%. Bazocyty powyżej normy u dzieciwskazują na reakcję alergiczną, anafilaktyczną lub zakażenie pasożytami. Może to być przydatna informacja, zwłaszcza, gdy występują niespecyficzne objawy alergii, a pozostałe badania nie świadczą o obecności innej choroby. Stwierdza się je także w przypadku zapalenia jelit lub białaczki. Natomiast niski poziom bazocytów u dziecka najczęściej uzyskuje się w trakcie ostrej infekcji. U kobiet ciężarnych fizjologicznie dochodzi do nieznacznego zwiększenia liczby białych krwinek. Ich zmniejszenie zwykle stwierdza się w momencie chorób wirusowych. Jednak bazocyty obniżone w ciąży są efektem działania hormonów, zwłaszcza gdy nie występują żadne niepokojące objawy.
Fosfor jako jeden ze składników mineralnych jest niezbędny w okresie intensywnego wzrostu w czasie dojrzewania płciowego naszych pociech. U ludzi dorosłych zapotrzebowanie związane jest m.in. z zachodzącą przebudową kośćca. Dzienna zalecana norma spożycia fosforu dla chłopców i dziewcząt ( 10–18 lat) jest jednakowa i wynosi
Hiponatremia oznacza niedobór sodu w organizmie. Jest to niebezpieczny stan, który może doprowadzić do śmierci. Na niedobór sodu w organizmie są narażone osoby, które wykonują ciężki wysiłek fizyczny (zwłaszcza latem), a także chore na niedoczynność tarczycy. Jakie są przyczyny i objawy niedoboru sodu? Na czym polega leczenie hiponatremii? Spis treściHiponatremia (niedobór sodu) - objawyNiedobór sodu (hiponatremia) - przyczynyHiponatremia (niedobór sodu) - diagnostykaHiponatermia (niedobór sodu) - leczenie Hiponatremia to zaburzenie gospodarki wodno-elektrolitowej, którego istotą jest niedobór sodu w organizmie. Można o nim mówić, gdy poziom sodu we krwi spada poniżej normy, czyli 135 mmol/l. Obok chloru i potasu sód jest podstawowym elektrolitem organizmu. Wraz z tymi pierwiastkami odpowiada za utrzymanie jego równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Z kolei wraz z potasem reguluje napięcie mięśniowe i wpływa na przewodzenie bodźców w komórkach nerwowych. Ponadto sód zatrzymuje wodę w organizmie, odpowiada za prawidłowe je rozmieszczenie w ustroju oraz bierze udział w transporcie aminokwasów i cukrów. Dlatego jego niedobór jest bardzo niebezpieczny dla zdrowia - może doprowadzić nawet do śmierci. Odwodnienie organizmu: objawy i postępowanie Hiponatremia (niedobór sodu) - objawy Jakie są objawy hiponatremii i od czego zależą? Objawy hiponatremii zależą od tego, jak szybko i w jakich ilościach doszło do utraty sodu. Hiponatremia łagodna (130-135 mmol/l) zwykle przebiega bezobjawowo. Hiponatremia umiarkowana (120-130 mmol/l) daje niespecyficzne dolegliwości, takie jak: osłabienie i zmęczenie utrata apetytu zawroty głowy nudności bóle głowy zaburzenia orientacji, koncentracji i pamięci wymioty splątanie obniżenie ciśnienia krwi senność zaburzenia snu kurcze i drżenia mięśni nadpobudliwość niepokój zaburzenia mowy W przypadku spadku poziomu sodu poniżej 125 mmol/l, przekroczony zostaje "próg bezpieczeństwa". Wówczas pojawiają się objawy ciężkiej hiponatremii: drgawki utrata przytomności uszkodzenia mózgu obrzęk mózgu Długotrwały niedobór sodu lub ciężka hiponatremia (ze spadkiem sodu poniżej 110 mmol/l) stanowi zagrożenie życia. Śmiertelność z powodu hiponatremii jest duża i wynosi od 38 do 58 proc. Niedobór sodu (hiponatremia) - przyczyny Jakie są przyczyny niedoboru sodu? odwodnienie - to najczęstsza przyczyna niedoboru sodu. Do odwodnienia może dojść w wyniku nadmiernego pocenia się np.: podczas częstego i długotrwałego wysiłku fizycznego rozległych oparzeń wymiotów biegunki zapalenia trzustki Przyczyną hiponatremii może być także obecność w moczu substancji osmotycznych, takich jak glukoza czy mocznik, które doprowadzają do wydalania dużych ilości moczu. niedoczynność tarczycy niedoczynność kory nadnerczy zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH) niewydolność serca marskość wątroby choroby nerek ( zespół nerczycowy) przewodnienie hipotoniczne (zatrucie wodne). Najczęściej dochodzi do niego w warunkach szpitalnych, po płukaniu pęcherza "czystą" wodą przy resekcji gruczołu krokowego czy po wlewach bezelektrolitowych lub hipotonicznych. Do tej grupy można zaliczyć również "hiponatremię maratończyków", która jest spowodowana przyjmowaniem dużych objętości płynów z niewielką zawartością sodu. Niedobory sodu na tle żywieniowym obserwuje się niezwykle rzadko, ponieważ jest on wszechobecny w pożywieniu. Hiponatremia (niedobór sodu) - diagnostyka Podstawowym badaniem jest morfologia krwi, która pozwala ustalić poziom sodu. Konieczne jest także badanie moczu. Hiponatermia (niedobór sodu) - leczenie Leczenie polega na uzupełnieniu niedoborów sodu w organizmie. Jednak metoda jego uzupełniania zależy od czasu trwania niedoboru sodu, a także od ilości utraconego sodu. Im dłużej hiponatremia się rozwijała, tym wolniej należy ją wyrównywać. Zbyt szybki wzrost poziomu sodu może doprowadzić do ciężkich powikłań, w tym do zespołu demielinizacji (rozpadu osłonek mielinowych w ośrodkowym lub obwodowym układzie nerwowym). W początkowym stadium rozwoju hiponatremii lekarz zwykle zaleca odstawienie płynów. Jeśli zaleci uzupełnienie niedoboru sodu poprzez pożywienie, należy pamiętać, że Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca spożycie sodu w ilościach nie większych niż 5 g/d. Należy także zaznaczyć, że zwiększone spożycie sodu jest czynnikiem ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego (pierwiastek ten zatrzymuje wodę we krwi, powodując podwyższenie ciśnienia tętniczego). Dlatego osoby z rozpoznanym nadciśnieniem powinny sięgnąć po gotowe płyny elektrolitowe (można je kupić w aptece). W cięższych przypadkach konieczne jest dożylne podawanie płynów nawadniających, które zawierają sód w różnym stężeniu. Wyrównując niedobory sodu, lekarz wyrównuje także niedobory potasu. Dziennikarka specjalizująca się w tematyce zdrowotnej, a zwłaszcza obszarach medycyny, ochrony zdrowia i zdrowego odżywiania. Autorka newsów, poradników, wywiadów z ekspertami i relacji. Uczestniczka największej Ogólnopolskiej Konferencji Medycznej "Polka w Europie", organizowanej przez Stowarzyszenie "Dziennikarze dla Zdrowia", a także specjalistycznych warsztatów i seminariów dla dziennikarzy realizowanych przez Stowarzyszenie.
Hipokaliemia czyli niedobór potasu to zmniejszenie poziomu potasu w surowicy krwi poniżej 3,5 mmol/L. Może mieć rozmaite przyczyny, a objawy braku potasu w dostatecznej ilości związane są przede wszystkim z upośledzeniem działania układu mięśniowego, nerwowego oraz nerek, a także rozwojem zasadowicy nieoddechowej.
Potówki u niemowląt, na szczęście, nie są powodem do dużego niepokoju. Wystarczy znaleźć przyczynę problemu i ją wyeliminować. Wówczas wysypka nie powinna już powrócić. Chcesz wiedzieć, jakie są objawy potówek u niemowlaka i co jest ich przyczyną? Co na potówki u niemowlaka jest najlepsze? Przeczytaj. Potówki u niemowlaka Potówki u niemowlaka – skąd się biorą? Potówki u niemowlaka – objawy Rodzaje potówek Potówki u niemowlaka – leczenie Domowe sposoby na potówki u niemowlaka Potówki u niemowlaka – jak im zapobiec? Potówki u niemowlaka – skąd się biorą? Potówki występują aż u 15% niemowląt. Występują na skutek przegrzania organizmu, do którego dochodzi oczywiście, gdy dziecko jest nieodpowiednio ubrane – istotna jest nie tylko ilość ubrań, które pociecha ma na sobie, ale też ich jakość. Skóra szybciej się poci, jeśli przylega do niej materiał z tworzywa, które nie przepuszcza powietrza. Potówki u niemowlaka – objawy Potówki u niemowlaka mogą pojawić się na plecach, z tyłu główki, ale też na pośladkach, w okolicy pachwin, pach i we wszystkich naturalnych fałdach skóry. Mogą pojawiać się też na brzuszku, na wysokości założonego pampersa. Objawy nasilają się przede wszystkim w okresie letnim, gdy temperatura powietrza wynosi powyżej 30 °C, ale nie tylko. Potówki mogą wystąpić zimą czy jesienią, gdy dziecko będzie po prostu zbyt grubo ubrane. Rodzaje potówek Potówki białe (zwykłe) To drobne, przezroczyste lub białe krostki z pęcherzykiem w środku. Powstają wskutek częściowego, powierzchownego zatkania przewodów gruczołów potowych w skórze. Nie towarzyszy im żaden stan zapalny. Potówki czerwone Pojawiają się, gdy przewody gruczołów potowych zostaną całkowicie zatkane. Potówka ma wówczas czerwonoróżowy kolor i jest większa od potówki zwykłej. Zmiany mogą obficie występować w okolicy pachwin, pach i szyi. Dotyczą przede wszystkim niemowląt i małych dzieci, u których gruczoły potowe są jeszcze niedojrzałe. W potówkach czerwonych może zbierać się ropna wydzielina, która jest objawem zapalenia skóry, a to wymaga już wizyty u pediatry. Potówki u niemowlaka – leczenie Podstawą leczenia potówek u dzieci jest wyeliminowanie ich przyczyny. Wówczas zmiany zazwyczaj znikają samoistnie w ciągu 24 godzin. Nie wyciskaj potówek, ani nie stosuj na nie żadnych tłustych kremów, które mogą tylko pogorszyć objawy. Skórę malucha z potówkami trzeba umyć za pomocą łagodnego produktu przeznaczonego dla niemowląt, delikatnie osuszyć ręcznikiem i to w zasadzie tyle. Możesz też użyć zasypki do pielęgnacji skóry niemowląt z dodatkiem cynku, który przyspieszy cały proces gojenia się skóry. W gorące dni możesz częściej przemywać wrażliwą skórę malucha za pomocą jałowego gazika nasączonego wodą lub zwykłego wacika kosmetycznego. Ważne, by woda była wcześniej przegotowana. Na koniec dostosuj grubość ubranka do pogody. Jeśli ubierzesz malucha zbyt grubo, to problem potówek może się powtórzyć, jeśli zbyt cienko, może to nieco osłabić organizm malucha. Najlepiej będzie, jeśli ubiór maleństwa skonsultujesz z pediatrą lub położną środowiskową. Specjalista podpowie ci, czy dziecko potrafi już samodzielnie utrzymywać prawidłową temperaturę ciała. Jeśli tak, to możesz je ubierać tak samo grubo, jak ubierasz siebie czy starsze rodzeństwo. Domowe sposoby na potówki u niemowlaka Sposób na potówki, który zapewne jest dobrze znany naszym babciom i prababciom, to kąpiel w krochmalu lub stosowanie mąki ziemniaczanej jako zasypki po osuszeniu malucha po kąpieli. To dobry sposób na wysuszenie potówek, ale nie najlepszy – o wiele lepiej sprawdzi się zasypka dla niemowląt. Potówki u niemowlaka – jak im zapobiec? Nie przegrzewaj dziecka. Ubieraj je tak samo, jak siebie i nie zwracaj uwagi na porady ciotek, koleżanek i innych osób, które będą się dziwiły, że maluch nie nosi czapeczki lub nie jest cały opatulony kocykiem. Zwróć uwagę na skład ubrań i pościeli dla dziecka. Najlepszy oddychający materiał dla dziecka to bawełna. Zarówno ubranka, pościel, prześcieradło, jak i kocyk powinny być wykonane ze stuprocentowej bawełny. Nawet dodatek kilku procent elastanu czy innego sztucznego tworzywa znacznie obniży przepuszczalność powietrza produktu. Dlatego nie kieruj się wyglądem, a jakością ubranek dla niemowląt. Dobry obieg powietrza w pokoju dziecka to podstawa. Przewietrz pokój przed położeniem malucha na drzemkę w ciągu dnia, zostaw otwarte okno, jeśli masz taką możliwość lub włącz wentylator. Oczywiście nawiew urządzenia nie musi być ustawiony wprost na główkę malucha. Wystarczy, że włączony wentylator będzie stać w pokoju z łóżeczkiem niemowlaka. Usuń z łóżeczka ochraniacze, które są najprawdopodobniej wykonane ze sztucznych materiałów, przez które powietrze nie jest wentylowane. Według najnowszych zaleceń w łóżeczku nie powinno znajdować się nic oprócz materaca z prześcieradłem. Wszystkie maskotki i poduszki też należy usunąć z łóżeczka na czas snu. Zmieniaj położenie dziecka do 3. miesiąca życia względem podłoża. Tak małe pociechy nie potrafią jeszcze przewracać się na bok czy na brzuch, dlatego warto im w tym pomagać. Pamiętaj jednak, że według wytycznych, dziecko powinno spać tylko na plecach. Ma to duże znaczenie w kontekście SIRS. Nie nadużywaj też tłustych kosmetyków do pielęgnacji skóry dziecka, które mogą zatykać przewody gruczołów potowych, czego skutkiem są potówki. Osuszaj dokładnie skórę dziecka po kąpieli.
NybfJ. 302 12 162 400 182 34 472 403 74
za duzo potasu u niemowlaka
