Plan polskiego MON dotyczący budowy ściany czołgów będzie możliwy dopiero za trzy lata. Nikt nie wie, jak zmieni się sytuacja międzynarodowa w ciągu tych trzech lat. Od teraz musisz zbudować silną linię obrony. Solidny bunkier powinien być zbudowany pod ziemią w pobliżu granicy.
Bunkier Bunk’Art2 w Tiranie to specyficzna instytucja. Z jednej strony to miejsce, które zostało zbudowane na potrzeby reżimu, a z drugiej przerobione zostało na muzeum. Dzięki wizycie i zwiedzaniu mamy szansę lepiej poznać historię Albanii. Bunkier pod Ministerstwem Spraw Wewnętrznych powstał, by chronić najwyższych dygnitarzy tej albańskiej instytucji. Bo oczywiście, jak każda władza absolutna, najbardziej dba o siebie, a o ludzi tylko tyle, by ich kontrolować. Jednak w razie zagrożenia wojną, lepiej mieć zabezpieczenie w postaci bezpiecznego schronu. Dlatego w latach 1981 do 1986 ministerstwo postanowiło zbudować tajny bunkier pod swoją siedzibą. Miejsce to można śmiało nazwać ostatnią wielką budową reżimu, który nawet nie spodziewał się, że upadnie. Tak jak nikt nie spodziewał się hiszpańskiej inkwizycji, że zacytuję klasyka. Wejście do bunkra z wystawą Bunk’Art2 Zwiedzając Bunk’art2 Na wejście do tej instytucji trafiłem dość przypadkowo, bo z racji jazdy z Ochrydy w Macedonii, do Virpazaru w Czarnogórze, wypadało, że muszę zrobić jednodniowy postój w Tiranie. Lubię Tiranę i lubię spacery po niej. Dlatego idąc przed siebie w okolicy placu Skanderbega, natknąłem się na bunkier, którego w Tiranie nie widziałem, podczas wcześniejszych wizyt w tym mieście. Ponieważ na szczęście bunkrów już się w Albanii nie buduje, okazało się, że to wnętrze do dość nowego muzeum. W Bunk’art2 możemy poznać wycinek historii Albanii i dowiedzieć się, jak działał dawny reżim. Z naciskiem na to, jak tajna służba Sigurimi kontrolowała Albańczyków i nielicznych zagranicznych przyjezdnych. Korytarz w bunkrze Bunk’Art2 Oficjalna nazwa schronu to „Objekti Shtylla”. Głęboko pod ziemią zbudowano i przykryto 240 centymetrami betonu 24 pokoje, specjalną przestrzeń dla głównego gościa, czyli ministra spraw zagranicznych oraz sporą salę służącą utrzymywaniu komunikacji z resztą kraju. W szczególności z podobnymi do tego bunkrami, bo oczywiście takich było więcej. Na czele z miejscem, gdzie schronić się w razie potrzeby miał sam Enver Hodża. Nota bene ten główny bunkier też przerobiono na muzeum i wystawę i nosi nazwę Bunk’art1. Złośliwość losu: zlecający budowę bunkra zmarli przed jego ukończeniem. W sumie szkoda, że ich tam nie pochowano, to byłoby niemal jak w Dolinie Królów w Egipcie 😉 Przekrój przez inwigilowany aparatem pokój Ale nie ma co śmieszkować, bo miejsce opowiada historię, która wcale optymistyczna nie jest. Z angielskich opisów w poszczególnych salach dowiemy się troszkę o dojściu Hodży do władzy, ale nade wszystko o tym, jak ta władza była sprawowana i podtrzymywana. Z wieloma detalami. Pokój operacyjny w dawnym bunkrze Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Jak widać po komputerze władza nie oszczędzała na sobie i kupowała najnowsze zdobycze techniki. I tak mamy pokój, który poświęcono… psom! Psom szkolonym specjalnie w tym, by kontrolować granice. Przede wszystkim w takim celu, by nikt się z Albanii nie wydostał! Bo wielu chętnych do przeniknięcia do Albanii obstawiam nie było. Psy były agresywne i szkolone w atakowaniu ludzi. O tym, jak ważną rolę w systemie pełniły, niech świadczy fakt, że po pierwsze miały specjalną jednostkę, a po drugie w momencie choroby psa, informowano o tym ministerstwo! O tym, że granice były pilnie strzeżone, niech świadczy fakt, że w latach 1949-1990 Siły Graniczne podczas nielegalnego przekraczania granicy zabiły 1000 osób. Wystawa z pokazem, jak szkolone były psy jednostek specjalnych w Bunk’Art2 Inny pokój poświęcono na przedstawienie w jaki sposób odbywała się inwigilacja obywateli. Opisano metody operacyjne, opisano kilka przypadków inwigilacji. Ale najbardziej fascynujące są wszystkie pokazane przedmioty, służące inwigilacji. Mamy na przykład przekroje ścian, w których umieszczano kamery lub aparaty fotograficzne. Są stoły, w których znaleźć można mikrofony, a dodatkowo oczywiście teleobiektywy, podsłuchy telefonów itp. Pełen zakres kontroli, byle tylko wiedzieć wszystko i o wszystkich. Sala z wystawą sprzętu służącego do tłumienia demonstracji i rozganiania zgromadzeń. W Tiranie są jeszcze dwie instytucje podobne do tej. Pierwszą jest wspomniany już Bunk’art1, a drugą Dom Liści, czyli siedziba tajnej służby Sigurimi. Przed nią drżał cały kraj. Te dwa miejsca odwiedzę przy mojej kolejnej wizycie w Tiranie. Kto wie, może wtedy pójdę nawet do Opery, bo przyznam, że chciałbym tego betonowego maszkarona obejrzeć od środka. Marzenia nigdy mi się nie spełniają. Spełniam je sam. Dlatego jeśli tylko mogę, pakuję większy lub mniejszy plecak i jadę gdzieś w świat. Samolotem, autobusem lecz najbardziej lubię pociągiem. Kiedyś często podróżowałem do Azji i na Bałkany. Dziś częściej spotkacie mnie w Polsce. Wolę też brudną prawdę niż lukrowane opowieści o jednorożcach, a opisywane miejsca nie zawsze piękne. Dużo pracuję zawodowo, a blog to po prostu drogie hobby, które sprawia mi przyjemność. Jak zbudować ziemiankę ogrodową krok po kroku? Ziemianka ogrodowa powinna być też odpowiednio usytuowana na działce. Wejście do ziemianki najlepiej umieścić od północy, dzięki czemu ściana frontowa będzie się mniej nagrzewać. Pod ławą fundamentową trzeba ułożyć 10-centymetrową warstwę chudego betonu. Następnie po jego
Contents1 Jak zbudować chatkę w Jak zbudować chatę w lesie własnymi Jak zbudować chatę zimą w lesie2 Shalash własnymi rękami: to łatwiejsze niż się wydaje! Pierwsza opcja - dwukondygnacyjny Druga opcja to chata prowadzona Chata dla dzieci wykonana z tkaniny - budynek za kilka minut3 Jak zbudować chatkę w lesie?Jak zbudować chatkę w lesieJak zbudować tymczasowe schronienie nad głową podczas wędrówki, wszyscy powinni wiedzieć. To nie jest zawsze gotowy z namiotem lub śpiwór i dachu nad głową - to główny, oprócz żywności i produkcji wody, myśli o człowieku, w lasach, zwłaszcza jeśli podróż odbywa się w przyrodzie zimą. Możesz dowiedzieć się, jak zbudować chatkę w lesie własnymi zbudować chatę w lesie własnymi rękamiSchronisko w lesie powinno być chronione przed wiatrem, deszczem lub śniegiem. W lesie najłatwiej jest zbudować chatę, ponieważ wszystkie niezbędne do tego materiały są obecne. Istnieją trzy rodzaje tymczasowego schronienia: wolnostojąca chata, boczna chata, a także wbudowana we wnękę. Ponadto są one namiotowe, jedno-nachylone i dwupoziomowe. Zanim zaczniesz budować chatę w lesie, musisz znaleźć odpowiednie miejsce. Nie powinno to być pogłębienie w wąskim wąwozie, brzegu rzeki lub dnie jakiegoś kanionu, a także podnóża jest to konieczne, aby stworzyć chatę w górskim lesie, musisz wybrać schronienie sąsiedniego typu, którego jedna lub dwie strony będą wykonane z drewna lub kawałków skały. Instalacja odbywa się tak, że wejście wygląda po przeciwnej stronie do góry. Na obwodzie namiotu domowego, konieczne jest wykopanie zagłębień do odprowadzania wody chata ma być zbudowana w zwykłym lesie, miejsce powinno zostać wybrane na podstawie warunków pogodowych. W chłodną i suchą pogodę musisz wybrać miejsce w depresji, aw deszczową pogodę - na wzgórzu. Aby zbudować schron, potrzebujesz siekiery, liny, noża. Jeśli nie ma liny, korzenie świerku będą doskonałym substytutem. Inne narzędzia nie są tak ważne, a same w sobie zwykle z wyjątkiem wymienionych nic się nie dzieje. ShedSchron typu jednoosobowego to czasza chroniąca przed wiatrem i odbijająca ciepło z ognia jako ekran. Chatka jest zbudowana między dwoma drzewami. Pomiędzy nimi trzeba unieruchomić poprzeczkę z drążka, pod kątem 45-60 stopni ustalonych krokwi. Na nich, równolegle do ziemi, trzeba naprawić kilka dodatkowych słupów, aby uzyskać rodzaj siatki, której rama musi być pokryta roślinnością, chroniąc przed wiatrem i opadami. Do tego odpowiedni jest iglasty lapnik lub gałęzie z dużymi liśćmi. Gałęzie są przymocowane do belek poprzecznych, zaczynając od pierwszego niższego poziomu do górnego. Tak więc woda spłynie po ścianie, nie opadając przez liście. Na ziemi montuje się kilka krótkich kłód, na których układane są cienkie słupy. Na nich można położyć świerkowego lapnika, "łóżko" jest gotowe. Chata saneczkowaW pobliżu złamanego drzewa zbudowano kolejną wersję ukrytego schronu. Konieczne jest znalezienie takiego drzewa, aby punkt zerwania znajdował się nie dalej niż dwa metry nad ziemią. Część pnia leży na ziemi, pokryta długimi gałęziami jako pokładem, ziemia pod pniem jest również pokryta z opcji dwuspadowy schronienie można skonstruować jeśli opisana powyżej chudego do schronu dodać drugą stronę zherdiny, belek poprzecznych, pokryte gałęzi świerkowych lub gałązek. Chata saneczkowaDrugi wariant typu dwuspadowego składa się z sekwencji działań:Musisz znaleźć dwa solidne stojaki, szydełkowania, cienkie paski i długi słupek dla są instalowane w ziemi na około jedną trzecią ich stojaku zainstalowany jest poziomy jest nachylona do słupów, przymocowane są cienkie gałęzie pełniące funkcję góry krokwie pokryte są gałęziami z liści, lapnikom, pokrywający znajduje się od dołu do góry, aby zapobiec przenikaniu wody do wejściu do chaty musisz zorganizować swój namiotowa zbudowana jest z młodych, cienkich, długich tyczek, które są wycinane z nadmiaru gałęzi i liści, ustalane są za pomocą stożka. Możesz wzmocnić je zarówno względem siebie, jak i wokół pnia drzewa. Z góry jest osłonięty trawą, gałęziami. Jeśli chata jest duża, można w niej umieścić ogień. Aby opuścić dym z góry, pozostaw niezabezpieczoną część. Ale w tym samym czasie ogień nie powinien być zbyt duży, z rozpałką, używaj tylko drewna liściastego, aby uniknąć schronienie, wbudowane we wnękę, jest czymś pośrodku między ziemianką a chatą. Aby to zrobić, musisz znaleźć małe zagłębienie w ziemi lub wykopać je samodzielnie. Pokrywa górna montowane są z cienkich gałęzi obejmujących materiały (świerkowych gałęzi, trawy, trzciny, liście), w strukturze powierzchni ziemi muszą być pokryte tym samym, jeśli nie zbudować chatę zimą w lesieZimą można również zbudować chatę, chroniącą przed śniegiem i wiatrem. Najważniejsze jest, aby w zimie mieć ze sobą ciepły śpiwór. Aby zbudować zimową chatę, musisz znaleźć odpowiednie miejsce na wzgórzu, usunąć ją ze śniegu, aby uzyskać mały rowek. Następnie musisz zdobyć zapotrzebowanie na pewną liczbę iglastych lapników i kijków. Lapnik należy wyciąć z niższych gałęzi drzew. Bieguny mogą być używane ze starych, suchych drzew, niekoniecznie powinny to być młode drzewa. Część posiekaną sosny lapnika trzeba rozłożyć płeć budynków w taki sposób, że nie ma żadnych wystających dwie strony obok maszty namiotowe są zainstalowane w górnej części ramki pasuje do dodatkowego wsparcia w obszarach załadowczych biegunów związany z liny. Następnie na szczycie ramy w gęstych rzędach lapnick jest układany bez lumenów i pęknięć. Po każdej stronie chaty trzeba dobrze zakryć igiełkami sosny, równolegle do niej, przykrywając ściany cegłą od śniegu, jeśli jest gęsta. Wejście do schronu może być pokryte wiszącym lapnikiem. Taka konstrukcja będzie wystarczająco ciepła i wystarczająco przestronna, by spędzić ten sposób, bez żadnych improwizowanych środków, oprócz siekierą, nożem i liny, można łatwo zbudować tymczasowe schronienie na noc w lesie, a także schronienie przed deszczem, śniegiem i wiatrem. Cóż, jeśli masz przy sobie jakiś materiał - plandekę, polietylen, gęsty materiał, to zadanie zostanie nieco uproszczone. Jeśli nie, jako materiał odporny na ciepło i wilgoć, świerk lapnik, trawa, szerokie i gęste gałęzie będą całkiem udane. W zimie gęsty śnieg będzie również dobrym materiałem termoizolacyjnym. Aby uzyskać szczegółowe instrukcje krok po kroku, zobacz wideo na temat budowy chaty w własnymi rękami: to łatwiejsze niż się wydaje!Nadchodzi lato, co oznacza, że ​​możemy bezpiecznie zająć się budową chaty. Ale tutaj jest problem: nie wiesz od czego zacząć. Nie zniechęcaj się, ponieważ w dzisiejszym artykule przejrzymy główne typy tych struktur, a także opiszemy instrukcje instalacji, dzięki którym szybko i łatwo zbudujesz razu należy zauważyć, że surowo zabrania się budowania schronisk w pobliżu górskich rzek, na otwartych polanach, w pobliżu samotnych drzew i pod skalistymi zboczami. Jest to nie tylko niebezpieczne, ale także wyjątkowo niewygodne. Zasadniczo budynki te wznoszone są na płaskim terenie leśnym, gdzie znajduje się masa gęstych plantacji, które doskonale poradzą sobie z ochroną chaty przed przeciągami. Jednak idealna opcja dla budownictwa jest nadal uznawana za miejsce wakacyjne. Tutaj, jeśli to konieczne, możesz poprosić o pomoc rodziców i w każdej chwili możesz iść do domu. Doskonałym miejscem do budowy chaty jest trawnik leśnyNajbardziej popularne wśród dzieci są szczyty, chaty sanie i wigwamy. Doskonale sprawdzają się zarówno w lesie, jak i na wsi, a ich budowa nie jest trudna i zajmuje minimum opcja - dwukondygnacyjny domekKonstrukcja szopy podwójnej musi zaczynać się od konstrukcji ramy, która z kolei będzie wykonana z tyczek i rogatiny. Wymiary budynku będą zależeć bezpośrednio od wielkości tych elementów, więc od razu oszacuj, ile osób będzie obliczonych szałasami. Rigatyny muszą być pionowo wbite w ziemię o jedną trzecią długości. Ma to na celu zapewnienie, że w przyszłości elementy te nie będą niestabilne i będą stabilne. Schemat budowy chaty dwuspadowejNastępnie włóż pręt do rogatiny i, jeśli to konieczne, zabezpiecz połączenia elementów za pomocą drutu lub mocnej liny. Cóż, część pracy już się skończyła. Teraz musisz zebrać kilka grubszych gałęzi drzewa (Zherdin), które później staną się wsparciem dla układania pokrycia dachowego, takiego jak laski, siano, słoma lub jodła. Przy okazji, radzimy odłożyć kijki do siebie plecami. W takim przypadku nie będzie konieczne zasłanianie ścian niczym innym. Jednak w większości przypadków boczne zheriny są umieszczone w odległości nie mniejszej niż 20 centymetrów od siebie. Jeśli zauważysz, że szkielet nie jest wystarczająco wiarygodny iw każdej chwili może się zwinąć, wzmocnij go krzyżowymi gałęziami, które muszą być przymocowane do nadszedł czas, aby połączyć mosty z lapnikiem (lub innymi materiałami). W takim przypadku musisz zacząć od dołu. Dzieje się tak, aby każda kolejna seria obejmowała poprzednią. W rezultacie niezawodna ochrona wnętrza chaty przed przenikaniem wilgoci. W ten sam sposób skonstruuj tylną ścianę konstrukcji, pozostawiając tylko otwarte wejście. W rezultacie powinieneś dostać ten budynekDruga opcja to chata prowadzona jednoetapowoBudowa chaty prowadzonej jednym ruchem będzie przebiegać znacznie szybciej i przyniesie ci jeszcze mniej energii. Po pierwsze, działaj na tej samej zasadzie: od dwóch rogatek i długiego słupa, zainstaluj ramę nośną konstrukcji. Po tym, ponownie utwórz ściany chaty, jak to opisano wcześniej. Aby przyspieszyć proces budowy, można zastąpić lapnika dowolną wodoodporną tkaniną lub plandeką. Od góry przymocuj materiał przykrywający do konstrukcji ramy za pomocą lin, spod płótna naciśnij kamień lub kłódkę. Zrobione! Materiał pokrywający szkielet chaty jednospadowej jest lepiej przymocowany za pomocą linW jej imieniu wigwam shalash jest zawdzięczany indyjskim budynkom w kształcie kopuły. Aby go zbudować, musisz najpierw narysować kółko, którego powierzchnia jest wystarczająca dla Ciebie i 2-3 znajomych. Następnie, krawędź koło wiele biegunów wykopanych przez połączenie wierzchołka belki i koniecznie zamocowany w kilku warstwach z taśmy, drutu lub sznura niezawodny. Będzie bardzo zdrowe, jeśli gałęzie-nogi wigwamu zostaną obsadzone pnączamiTo kończy produkcję ramy. Teraz pozostaje zrobić schronienie. Dostępne są dwie opcje:Wszystkie odnóża są obsadzone roślinami pnącymi. Do tego zadania fasola dekoracyjna jest idealna, delikatne liście liści doskonale łączą się z białymi i czerwonymi kwiatostanami. Rezultatem jest bardzo ładny materiał pokrywający można użyć tkaniny o jasnym odcieniu. Jeśli nie ma kolorowej tkaniny, weź monofoniczne płótno i pomaluj je wodoodporną farbą. Wstęgę należy wyciąć w kształcie półkola, którego promień powinien być równy długości bocznych biegunów. Na zaokrąglonym brzegu płótna i pośrodku haftu do szycia, a także przymocuj je do utkanego w ziemi mówiąc, słoneczniki mogą również służyć jako podpory dla ramy wigwamu. Trzeba zacząć sadzić je wiosną i robić to zgodnie z kółkiem narysowanym na ziemi, pozostawiając kilka centymetrów, aby wejść do dla dzieci wykonana z tkaniny - budynek za kilka minutChata dziecięca wykonana z tkaniny to idealna propozycja na odpoczynek na kilka dni. Jeśli przygotujesz wszystkie materiały z góry, jego budowa potrwa tylko kilka minut! Potrzebne są dwa metry (szerokość) i cztery metry długości (wzdłuż długości) tkanina z gęstej tkaniny, dwie pionowe podpory, które muszą być umieszczone w odległości dwóch metrów od siebie, mocna lina o długości co najmniej trzech metrów i kołki do rozciągania budowy szałasu wykonanego z tkaniny wystarcza rozciągnięcie liny między dwoma podporami w pozycji poziomej i przymocowanie jej. Poprzez rozciągniętą linę odwróć tkaninę i wypoziomuj jej końce. Następnie przymocuj krawędzie płótna do podłoża za pomocą kołków. Zrobione!To wszystko, wybierz opcję, którą lubisz i prowadź chaty własnymi rękami. Nie zapomnij połączyć fantazji i zbudować interesujący i kolorowy budynek, w którym Ty i Twoi znajomi będziecie wygodnie spędzać zbudować chatkę w lesie?Budowa schronienia w lesie, wraz z wydobyciem ognia, żywności i wody, jest podstawą przetrwania. Schronienie powinno chronić przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, takimi jak wiatr, deszcz, śnieg. W sezonie zimowym schronienie powinno mieć, jeśli to możliwe, właściwości termoizolacyjne. Do budowy schronienia używaj tradycyjnego dla tego lub tamtego miejsca i pory roku. W Arktyce są to bloki śnieżne, w lesie jest to naturalnie drzewo, gałęzie, liście. Istnieje kilka rodzajów schronień leśnych, różniących się złożonością i czasem wznoszenia. W lesie najlepiej jest zbudować schron, taki jak chataUpadłe drzewo jako schronienie nie zajmuje dużo czasu, szczególnie jeśli masz małą siekierę. Gęstość gałęzi i liści takiego drzewa może nie wystarczyć do ochrony przed wiatrem, więc przygotuj i tnij dodatkowe gałęzie. Zwróć uwagę, że takie drzewo nie spada na ciebie w sposób definitywny. Możesz także wyciąć lub przyciąć małe drzewo o odpowiedniej długości i związać podstawę z konarem na chata to czasza. Pozwala chronić się przed wiatrem, jeśli jest zainstalowany na wietrze, a także służy jako ekran odbijający ciepło z ognia. Jeśli jest śpiwór, to schronisko może być używane od późnej wiosny do późnej jesieni. Dogodne jest zbudowanie takiego schronienia między dwoma drzewami, pomiędzy którymi zamocowany jest słup nośny, do którego pod kątem 45 ° - 60 ° przymocowane są krokwie krokwi. Na tych krokwiach równolegle do ziemi są przymocowane kilka słupów. Teraz powstałe ramy chaty powinny być pokryte wegetatywnie. Do tego można stosować gałęzie z liśćmi lub lapnik, które należy układać kafelkowo w sposób symboliczny, tzn. Najniższy poziom jest pokryty najpierw, potem wyższy, zachodząc na dolny. Tak więc cała woda spłynie po dachu chaty z wystarczającą gęstością powierzchni dachu. Jednopokładowa chata jest łatwa do zbudowania do szczytu, zapewniając w ten sposób ochronę przed wiatrem po obu stronach i doskonałą izolację termiczną. Aby to zrobić, budujemy dwie jednoetapowe baraki na jednej poprzeczce. Jeśli uzupełnisz tylny naczółek, czyli tylną ścianę, otrzymamy pełne schronienie, raczej dobrze zachowujące ciepło i chroniące przed wiatrem ze wszystkich stron. Aby nie budować ściany tylnej, możliwe jest zamocowanie podpory pod kątem do ziemi. Z uwagi na fakt, że tylko jeden koniec słupa podtrzymującego musi zostać zamocowany, a drugi leży na ziemi, belka nośna niekoniecznie jest przymocowana do pnia drzewa. Można go naprawić za pomocą skrzyżowanych słupów. Podobnie, w rzeczywistości schronisko zbudowane jest z powalonego drzewa. Minusem takiego schronienia będzie możliwość usiąść bliżej. Powyższe typy schronisk są budowane, jeśli nie masz przy sobie markizy lub innego materiału. Jeśli dostępna jest czasza lub spadochron, wówczas można zbudować podobne schrony, tylko zamiast osłony roślinnej użyć namiotu. Ta opcja zapewni lepszą ochronę przed wiatrem i wilgocią, ponieważ przy układaniu pokrycia roślin trudniej jest zapewnić gęstość również łączyć - tworzyć wewnętrzną warstwę wegetatywnego pokrycia i używać markizy jako zewnętrznej warstwy. Ta kombinacja zapewni zarówno ochronę przed wiatrem i wilgocią, jak i lepszą izolację termiczną. Proste schrony z markizy i dwa lub trzy słupy.
Jak duża ma być ta klatka? Stelaż z profili i całość naciągnięta siatką ocynkowaną o małych oczkach. 5x5 mm. Uziemiona . Nawet komórka nie będzie działać. Co prawda lepszy jest bunkier kilka metrów pod ziemią wyłożony blachą ołowianą , nawet Przed promieniami gamma ochroni. Ale to już koszty. Aż sam się sobie dziwię, że Bunkier Tito zobaczyłem tak późno. Ale nie ma co się dziwić, w końcu jako najtajniejszy obiekt dawnej Jugosławii został dobrze ukryty! Ale też poważnie mówiąc podczas wielu podróży do Bośni, jakoś do Konjic zawsze było mi nie po drodze, albo nie miałem czasu, bo wyjazd rozplanowałem w inny sposób. Tym razem przy okazji wyjazdu na Bałkany postanowiłem, że bunkier Tito będzie jednym z głównych miejsc, które odwiedzę w Bośni – tak samo jak Virpazar, na który od dawna ostrzyłem sobie zęby. Skupmy się jednak na tym militarnym obiekcie, a nie cudzie natury, o którym jest w innym artykule. Będąc w Mostarze miałem kilka dni do zagospodarowania. Patrząc na prognozę pogody i fakt, że z dwóch dni jeden będzie słoneczny a drugi deszczowy… ten słoneczny wykorzystałem na wizytę w wodospadach Kravica, a deszczowy na odwiedziny w bunkrze marszałka Tito, dawniej najtajniejszym obiekcie Jugosławii, zlokalizowanym w miejscowości Konjic. W końcu 250 metrów pod górą deszcz nie będzie mi padał na głowę! Bunkier Tito w Konjic – historia powstania Korytarz wejściowy do bunkra, najpilniej strzeżonej tajemnicy w byłej Jugosławii Bunkier jest klasycznym reliktem Zimnej Wojny – czasu, kiedy Zachód przeciągał linę ze Wschodem – czyli blok USA z blokiem Radzieckim. Co ciekawe, Jugosławia w tym czasie poszła własną drogą i politycznie lawirowała pomiędzy tymi dwoma zwaśnionymi obozami, nie dając się szczelnie zamknąć za żelazną kurtyną, ale też nie opowiadając się za Stanami Zjednoczonymi. Kiedy w roku 1953 zaczęto budowę bunkra, ryzyko wojny atomowej wszystkim wydawało się bardzo prawdopodobne, dlatego przywódcy krajów gorączkowo myśleli o ochronie przed bombami. Oczywiście najbardziej myśleli o ochronie siebie, ale czasami uwzględniali także innych. Korytarz w bunkrze Tito pod Konjic. Niestety do „urządzania” przestrzeni dorwali się tak zwani „artyści”, którzy niestety zaburzyli niesamowitą atmosferę tego miejsca swoją TFUUUrczością :/ Co zresztą sami widzicie na ścianie zdjęcia. Domy z tego czasu często mają w podziemiach schrony atomowe. W bloku na moim warszawskim Muranowie w piwnicy też mam taki schron. Ale rządzący krajami chcieli mieć schronienia wielokrotnie mocniejsze. Dlatego właśnie na potrzeby najwyższych władz państwowych w górach obok Konjic powstał bunkier przeznaczony dla 350 osób. Schron przeciwatomowy mający zapewnić ochronę przed bombą o sile 25 kiloton. Kiedy budowa została zakończona w 1979 ryzyko wojny atomowej delikatnie się oddaliło, ale napięcie wciąż wisiało w powietrzu. Ale też bunkier był już mniej użyteczny, bo produkowane wtedy bomby atomowe były liczone w megatonach a nie kilotonach. Zbiorniki z paliwem do agregatów prądotwórczych w bunkrze pod Konjic. Drzwi ognioodporne prowadzące do komory ze zbiornikami paliwa. Jeśli w pomieszczeniu nastąpiłby pożar, drzwi były zamykane, a hala wypełniała się szlachetnym gazem argonem, który momentalnie tłumił pożar. Dziś takie rozwiązania stosuje się w serwerowniach!!! Bunkier Tito w Konjic – zwiedzając podziemne korytarze Do bunkra nie można przyjechać ot tak i zapukać do drzwi. Wycieczkę trzeba zorganizować w jakimś biurze podróży, ale nie jest to nic trudnego, bo wystarczy przyjechać do Konjic i wejść do pierwszego z brzegu biura podróży. Koszt zwiedzania to 10 euro od osoby. Zostaniecie wpisani na listę zgłoszeniową i następnie pojawicie się na liście, która uprawnia do wjazdu na teren zamknięty. Dziś na tym terenie wciąż mieści się fabryka amunicji, dlatego jest on dość pilnie strzeżony i nie można się po nim przechadzać ot tak. (Chociaż moim zdaniem mamy jako turyści wiele swobody jak na taki teren). W każdym razie kiedy przyjechałem pod budynek, z którego jest wejście do bunkra, byłem jedynym chętnym na zwiedzanie. Niestety okazało się, że jednak przybyły jeszcze 4 osoby, ale też na szczęście były one Bośniakami, a ja wymagałem oprowadzania po angielsku. Zatem dwie panie przewodniczki ruszyły z dwoma grupami. Jednoosobową czyli ze mną i ta druga 🙂 Mówię wam, zwiedzanie w jednoosobowej grupie jest wspaniałe i daje niesamowitą wolność! Sala konferencyjna w bunkrze Tito Czas wejść pod górę czyli wreszcie zacząć zwiedzać bunkier Tito przygotowany dla niego i najważniejszych osób w kraju – w sumie dla 350 osób. Co ciekawe jedyną kobietą, która miała się tu w razie wojny i niebezpieczeństwa znaleźć była żona marszałka czyli Jovanka Tito. Wszystko dlatego, że bunkier miał zapewnić przetrwanie władz państwowych. Schronienia dla rodzin VIPów były przygotowane w innych miejscach. Z bunkra w Konjic miało się władać krajem w razie wojny. Od razu powiedzmy, że schron miał roboczą nazwę „Istambuł” i był połączony niezależną siecią wojskową, umożliwiająca szybką komunikację, z wszystkimi republikami wchodzącymi w skład byłej Jugosławii. Niestety moja przewodniczka nie wiedziała, czy sieć wciąż jeszcze istnieje i jeśli byłaby potrzeba, to można jej użyć. Pewnie znaczna jej część została rozwalona w wyniku walk na początku lat ’90tych. Za to do dziś w korytarzach bunkra stoją sprawne (!!!naprawdę!!!) urządzenia, które może i pochodzą z lat 60tych i 79tych, ale wciąż da się ich używać. Oczywiście dałoby się, gdyby były osoby, które umieją je uruchomić. Niestety dziś już pewnie nie żyje wielu specjalistów, którzy wiedzą, jak się obsługuje dalekopisy i jak szyfrować i deszyfrować na nich wiadomości. Jednak sala, gdzie stoją, wciąż robi wrażenie. Zerknijcie na główne zdjęcie tego artykułu, to właśnie to pomieszczenie. Bunkier czyli oaza nowoczesności! W bunkrze stosowano wszystko co najnowsze i najlepsze. Uwierzycie, że mieli tu nawet automatyczne bezpieczniki do prądu?! Taki wynalazek już w latach 60tych! A przecież my w domach zaczęliśmy ich używać dopiero w końcówce lat 90tych. Tak samo jak instalacja przeciwpożarowa była w pełni zautomatyzowana, pełna czujników, które diodami sygnalizowały pożar na specjalnej tablicy rozdzielczej. Aha… wciąż jest to sprawny system! Tak samo jak system do nawilżania powietrza i utrzymywania w pomieszczeniach stałej temperatury od 21 do 23 stopni i wilgotności około 50-60%. Wszystko po to, by warunki były komfortowe. I są! Wierzcie mi, że pod ziemią nie zmarzniecie, zatem nie ma się co ciepło ubierać – tylko się zgrzejecie! Wentylatornia w bunkrze Tito. Co ciekawe, jest tu też komora, odpowiadająca za odpowiednie nawilżenie powietrza. Tak, by oddychało się przyjemnie a nie jak 200 metrów pod ziemią. I kolejna ciekawostka: by dobrze zabezpieczyć dzisiejsze serwerownie przed pożarem, instaluje się w nich bardzo drogi system gaśniczy, który do pomieszczenia wtłacza argon. I ten to gaz szlachetny momentalnie gasi ogień. Wyobraźcie sobie, że taki sam system znajduje się w tym tajnym kompleksie! Ale nie chroni żadnych serwerów tylko ogromne pomieszczenie z dziesiątkami tysięcy litrów paliwa, które napędzać ma generatory prądu. Tego typu zaskoczenia są tu na każdym kroku. Chcecie jeszcze? Proszę bardzo! Otóż w pomieszczeniach łączności znajdują się telefony „komórkowe” na korbkę. Kręciliście korbką, wytwarzał się prąd, a telefony mogły się ze sobą łączyć. W latach siedemdziesiątych! Dla Tito używano najnowszej technologii z całego świata! Telefony przenośne na korbkę w bunkrze. Jak widać nie mają kabla, czyli jest to coś w rodzaju dzisiejszych komórek, ale istniało już kilkadziesiąt lat temu! Bunkier Tito w Konjic ma około 6400 metrów kwadratowych, a najniższy punkt leży 280 metrów pod ziemią. Kompleks liczy 12 pomieszczeń, które połączono systemem funkcjonalnych korytarzy i niezależnych wyjść na zewnątrz. Są tu pomieszczenia techniczne, pomieszczenia z silnikami wytwarzającymi prąd, pompami powietrza. Są tu zbudowane małe pokoiki, w których mieszkać mieli prominenci, są sale konferencyjne, są sale nasłuchu i podsłuchu. Tak, wszystkie telefony były na podsłuchu i były nagrywane. Wszystkie? Wszystkie z wyjątkiem prywatnych telefonów Josifa Broz Tito! Podsłuchiwanie wodza było zakazane! Pokoj podsłuchów w bunkrze najwyższych dostojników dawnej Jugosławii Co ciekawe, w środku znajduje się specjalna przestrzeń, którą można nazwać sercem bunkra. To tu swoje pokoje miał Tito z małżonką – co interesujące ich łazienka miała własny bidet z gorącą wodą! Rzecz jasna zachował się też papier toaletowy! Z ciekawostek: wszystkie toalety w kompleksie są zamknięte, bo… dzisiejsi turyści chcieli z nich korzystać! 😀 Wszystko w bunkrze byłoby niesamowite i klimatyczne. Niestety wpuszczono tu „artystów”, którzy w salach i pomieszczeniach uczynili swoje „instalacje”. Psują one niestety odbiór tego niesamowitego miejsca, niszczą jeszcze pierwotny charakter i poza tym… są po prostu brzydkie! Niestety, nie wszystko pasuje wszędzie i powinni oni o tym wiedzieć, tak samo jak ci, którzy zarządzają miejscem. Ale liczmy, że może z czasem te straszydła zostaną stąd zabrane. O ile to było możliwe nie fotografowałem ich, by tak jak radzili starożytni Grecy skazać ich na zapomnienie. W filmiku poniżej zapraszam Was na spacer po prywatnych pokojach samego marszałka Tito, które znajdowały się w sercu tego podziemnego kompleksu. Na koniec powiem Wam jeszcze, że niesamowite jest, kiedy ma się przewodnika tylko dla siebie. Wtedy można o wszystko zapytać, wszystkiego dotknąć, poprosić o wytłumaczenie, powtórzenie albo też po prostu o zrobienie zdjęcia. I przyznam wam, że to też bardzo fajne, kiedy w ustach przewodniczki czuje się prawdziwą dumę z miejsca, że jej krajanie potrafili zbudować taki cud techniki. I pal sześć, że koszty tego były horrendalne, bo bunkier kosztował, jak się szacuje około 4,6 miliarda dolarów! Pisząc artykuł korzystałem z tego, co zapamiętałem z opowieści mojej przewodniczki po bunkrze oraz z informacji na stronie bunkra Tito.
Tez jestem zainteresowany budową pod ziemią bardziej z konieczności niż z wyboru,na razie zbieram info, posiadam działkę w centrum największego osiedla o wym. 6m szeroka i 25 długa w parterze po granicy niema szans ze względu na protesty sąsiadów.

To nam zapowiadają koniec świata. A on nie przychodzi i nie przychodzi. Jednak na wypadek ewentualnych katastrof naturalnych lub jądrowego uderzenia lepiej się przygotować. Pierwszym i najważniejszym krokiem w tym zakresie będzie budowa podziemnego zbiornika. I tu można wybrać odpowiednią opcję z dwóch. Czy będzie to płytki zbiornik z drewna, w stanie cię chronić od huraganu, albo to będzie zbiornik z betonu i metalu. W takim można i nuklearnego bombardowania przeżyć. Instrukcja Najprostsza wersja zasobnika – to dół, na dno której układa się kamień lub drzewo. Ściany wykopu są objęte drzewem, aby zapobiec ewentualnym zacinanie się ziemi. A dach zbiornika odbywa się tak: pit serwowane jest drewnianymi deskami, a także kilkoma warstwami polietylenu. Po tym dach trzeba wypełnić co najmniej двадцатисантиметровым warstwą ziemi. Oprócz tego, trzeba wyposażyć wejście (na pół etatu i wentylacja) i toaleta. Aby zbudować wejście, można wziąć rurę z potrzeby średnicy z zainstalowanym w niej гермодверью. Aby zrobić toaleta, należy wykopać jeszcze pit na przykład studni do zbiornika, a następnie między nią a zbiornikiem zrobić przejście. Nie należy zapominać o zapas wody, do którego dostosowuje się beczka bez dna, zaskoczona tak, aby pod nią gromadzą się wody gruntowe (jeśli takie istnieją). Na wypadek, gdyby musiał żyć w zbiorniku przez dłuższy czas, należy zaopatrzyć się w wodne i filtrami powietrza, a także ustawić elektrogenerator. Bunkier z betonu i żelaza jest dużo bardziej niezawodny, ale i bardziej skomplikowane w budowie. Należy go umieścić na głębokości od 2 do 10 metrów. Podstawa takiego zbiornika pokryte piaskiem na pół metra. Następnie na niego kładzie się warstwę betonu. Następnie betonem należy wlać wzmocnienie rama, która będzie stanowić podstawę zbiornika po wyschnięciu. Dalej budowany jest szkielet z armatury dla pomieszczeń i ścian i kolei deskowania. Podstawowym warunkiem jest to, że sufit konstrukcji nie powinien wychodzić poza doły. Między ziemią a zewnętrzną ścianą zbiornika należy zasypać piaskiem i zainstalować izolację przeciwwilgociową. Wejście do bunkra lepiej zrobić w postaci małego pokoju z żelbetu, обложенной pianobetonu. Sam przejście do zbiornika lepiej komponować z kanalizacyjnych pierścieni. Na wejściu w samo pomieszczenie zbiornika należy ustawić гермодверь. W zbiorniku nie powinno być co najmniej dwóch przewodów wentylacyjnych, które należy umieścić w odległości od bunkra 3 metry minimum. Te kopalnie będą również pełnić rolę rezerwowych wyjść albo wyjść w razie jakichś nieprzewidzianych sytuacji. Nie należy zapominać o instalacji w pomieszczeniu bunkra generatora elektrycznego, zestawu filtrów do powietrza i wody, a także очищающегося łazienki (биотуалета). Należy zwrócić uwagę Po pierwsze: trzeba mieć mini bunkier (nie z ołowiu), a budować można go samemu. Do budowy trzeba wykopać dziurę (głębokość 3-4 metry, szerokość wybieramy sami), na dole zasnąć lub położyć drewnem lub kamieniem. Po bokach położyć drewno (aby ziemia nie upadł), jeśli dół jest szeroka, to w środku umieścić belkę. Porada Tak,za miesiąc,dla jednej osoby jest całkiem realne zbudować swój bunkier. Bunkier budować na wysokości ponad 200-t metrów nad poziomem zalaniem. Do konspiracji zbiornika ziemię z w wiadrach wyciągać na wyciągarce i dalej po linie temu gdzieś z dala od zbiornika i tam tego ненатоптать трапинку(w tym przypadku potrzebował pomocy jeszcze jednej osoby). Powiązane artykuły

Pod ziemią stworzono przynajmniej dwa poziomy kuluarów i komór, połączonych z piwnicami zamku. Pierwszy poziom znajduje się 15 metrów pod ziemią (długość około 80 m, 180 m² , 400 m³), drugi 53 metry pod dziedzińcem zawiera cztery sztolnie oraz sieć krzyżujących się ze sobą szerokich korytarzy (5 m wysokości i 5,5 m
Piwniczki betonowe w ogrodach wracają do łask, coraz częściej właściciele domków za miastem budują takie pomieszczenia z przeznaczeniem na magazynowanie warzyw, owoców, win, kwiatów i schronów Własnoręcznie uprawiane warzywa i owoce w przydomowym ogródku bądź na działce rekreacyjnej za miastem, czy też sad w którym rośnie kilka starych jabłoni z których w lecie zbieramy smakowite owoce to prawdziwy skarb. Na który składa się niepowtarzalny smak owoców i warzyw uzyskany dzięki uprawie naturalnej bez stosowania wszechobecnej w masowej produkcji chemii. Dbamy również dzięki temu o zdrowie swoje oraz bliskich, którzy mogą się delektować prawdziwymi w stu procentach ekologicznymi produktami . Nie odnajdziemy tych smaków i aramatów w produktach kupowanych w supermarketach. Choć bez problemu w środku mroźnej zimy dziś jesteśmy w stanie kupić truskawki, to w niczym nie przypominają one tych zbieranych w lecie na naszych grządkach. Choć wyglądają pięknie ich smak pozostawia wiele do życzenia. Dlatego zamykamy te nasze smaki lata w konfiturach czy wekach by zimowymi chłodnymi wieczorami przy kominku wracać do tych ciepłych i słonecznych dni przy lampce własnoręcznie zrobionego wina czy też nalewki. Reklama: Gdzie jednak przechowywać te wszystkie przetwory, gdy nasza spiżarka w domu zrobiła się już dawno za mała, plony w danym roku były obfite, a my nie chcemy zmarnować tego naszego naturalnego bogactwa smaku. Najlepszym rozwiązaniem dla naszego kłopotu będzie wykonanie w ogrodzie piwniczki na przetwory, choć może określenie jej mianem naszego podziemnego raju będzie bardziej właściwe. Może nam się wydawać że taka budowa nie przysporzy nam problemu, bo to tylko dół w ziemi, w którym wymurujemy naszą piwnicę i zrobimy do niej wejście. Podejście to niestety trochę mija się z rzeczwyistością jeżeli oczywiście chcemy cieszyć się prawidłowo wykonaną piwniczką, w której przetwory będziemy przechowywać przez lata. Decydując się na budowę piwniczki należy uwzględnić takie czynniki jak wysokość wód gruntowych na naszej działce, jego stabilność co przekłada się na zastosowanie odpowiednich materiałów i rozwiązań konstrukcyjnych. Literatura w tym temacie jest też i dość uboga, ponieważ większość tego typu opracowań naukowych dotyczy dużych winnic z południa Europy i mikroklimatu jaki w nich panuje. Jeżeli jednak zagłębimy się w nie znajdziemy kilka interesujących faktów technicznych, które należałoby uwzględnić przy budowie naszej piwnicy. Co do zasady piwnica ma chronić nasze przetwory przed nagłymi zmianami temperatury i optymalna temperatura w zimie powinna oscylować w przedziale pomiędzy 5-8 stopniami celcjusza. Należy więc ją chociaż częściowo zagłębić w ziemi, poniewać już na głębokości ok 1,5metra temperatura gruntu pozwoli nam na uzyskanie właściwej temperatury. Samo wejście do naszej piwniczki lub ziemianki dobrze byłoby usytuować od północnej strony w celu uniknięcia nagrzewania się w lecie pomieszczenia wewnątrz. Jeżeli zaś chodzi o wentylację jej wlot dobrze usytuować od wschodniej strony, ponieważ większość wiatrów przy naszym usytuowaniu geograficznym wieje z zachodu, a zbyt duża wymiana powietrza ma przełożenie na skoki teperatury wewnątrz pomieszczenia. Co zaś się tyczy samej kontrukcji, jeżeli tylko mamy możliwość powinno się wykonać przed wejściem do piwnicy zastosować przedsionek, który będzie chronił nasze skarby w zimie przed bezpośrednim dostaniem się do wewnątrz zimnego powietrza i odpowiednio w lecie przed ciepłem, które jest szkodliwe dla przetworów i mikroklimatu, który z czasem wytworzy się w piwnicy. Gotowe rozwiązania z naszego działu ogłoszenia i produkty: Piwniczka i ziemianka z płaskim sklepieniem Piwniczka ogrodowa z półokrągłym sklepieniem Największy kłopot przysparza budowa piwniczki w podmokłym gruncie. Ciekawym rozwiązaniem na wyjście z tej sytuacji będzie posadowienie piwniczki wykonanej z szamba betonowego oraz pokrywy czy to w kształcie kopuły czy też płaskiej, która zostanie przyklejona na klej mrozo i wodoodporny do spodniej częsci zbiornika. Rozwiązanie tego typu zda egzamin na terenach gdzie tylko czasowo poziom wód gruntowych podnosi się powyżej podstawy zbiornika. Zbiornik co do zasady jest wodoodporny ponieważ jest wykonany z wysokiej klasy betonu z dodatkami na wodoszczelność, który jest wylewany w specjalnych formach i wibrowany na etapie produkcji. Jednak beton jakikolwiek by nie był zawsze ma minimalną nasiąkliwość i jeżeli chcemy zredukować ją musimy użyć specjalnych środków. O ile zbiorniki na szambo są z zewnątrz zabezpieczane płynną masą bitumiczną, o tyle musimy zadbać o izolację wewnątrz zbiornika. Tutaj znajdziemy szereg różnych produktów od wielu producentów. Jednym z tańszych rozwiązań będzie zastosowanie tzw. wody szklanej której pięcio litrowe opakowanie dostaniemy za około dwadzieścia złotych w sklepie budowalanym. Nanosimy jej kilka warstw zwykłym pędzlem malarskim w odstępie kilkugodzinnym do momentu zyskania porządanej przez nas struktury o charakterystycznej szklanej poświacie. Jeżeli okresowo poziom wody będzię na wysokości ścian zbiornika powinna ona zdać egzamin. Minusem tego rozwiązania będzie jednak aspekt estetyczny naszej piwniczki. Betonu zabezpieczonego wodą szklaną nie powinno się malować innymi środkami farbami ponieważ powłoka stracić może swoje właściwości ochronne przed wilgocią i wejść w niepożądaną reakcję z nimi. Reasumując jeżeli nie przeszkadza nam szare betonowe wnętrze naszej piwniczki, lustro wody przez cały rok nie znajduje się powyżej dna piwniczki, a nasz budżet jest ograniczony możemy spokojnie zastosować tego typu rozwiązanie. Jeżeli jednak chcemy zadbać o estetykę wnętrza i zabezpieczyć trwale naszą piwniczkę przed wilgocią ponieważ przez cały rok poziom wód gruntowych ma wysoki stan zaleca się zastosowanie trochę innych rozwiązań. Wśród środków dostępnych na rynku zalecanych przez firmy zajmujące się produkcją takich piwniczek z szamb znajdziemy Idrosilex Pronto oraz Lamposilex firmy Mapei. Są to jedne z najlepszych dostępnych na rynku produktów do zabezpieczenia przed wilgocią ścian betonowych znajdujących się pod poziomem gruntu. Idrosilex Pronto dostaniemy w dobrych sklepach budowalnych za około dziewięćdziesiąt złotych. Sprzedawany jest w 25kg opakowaniach. Przy zakupie warto zapytać czy w ofercie sklepu znajdziemy zaprawę w kolorze białym. Ma to duże znaczenie jeżeli chodzi o wizualny aspekt naszej piwnicy. Rozrobioną zgodnie z zaleceniami producenta zaprawę nanosimy przy pomocy pędzla. Należy jednak pamiętać żeby rozrabiać ją niedużymi porcjami ponieważ maksymalny czas użytkowania oscyluje w okolicach 1 godziny. Jako że Idrosilex Pronto jest zaprawą cementową przeznaczoną do uszczelniania podziemnych konstrukcji murowych, a także zbiorników na wodę pitną nie ma najmniejszych obaw, że będzie miała ona negatywny wpływ na produkty przechowywane w naszej ziemiance. Ponadto bez przeszkód możemy pomalować dodatkowo ściany zbiornika zabezpieczone tą zaprawą , dzięki czemu wnętrze piwniczki będzię cieszyć nasze oczy. Jeżeli chodzi zaś o drugi z środków czyli Lamposilex jest on przeznaczony już do zadań specjalnych. Gdyby się okazało, że w naszej ziemiance w ścianie zbiornika zakopanego pod ziemią doszło do jakiegoś uszkodzenia mechanicznego lub widoczne są jakieś przecieki należy siągnąć po niego. Sprzedawany jest on w opakowaniu o pojemności pięciu kilogramów. Koszt zakupu wynosi nieco ponad 50zł. Lamposilex jest bardzo szybkoschnącym i szybkowiążącym spoiwem hydraulicznym stosowanym właśnie w celu zapobiegania przeciekom wody, ponieważ czas użytkowania tej zaprawy wynosci tylko minutę. Pamiętajmy więc żeby urobić jej tylko tyle ile potrzebujemy do punktowej naprawy zbiornika. Jeżeli chodzi o zabezpieczenie przed wilgocią od wewnątrz należy pamiętać że większość tych produktów ma swoje odpowiedniki, także warto zapytać w sklepie o inne alternatywy, a być może uda nam się znaleźć tańszy zamiennik. Budując jednak piwniczkę zagłębioną w ziemi poza odpowiednią izolacją wewnątrz należy zwrócić uwagę na techniczne rozwiązania na zewnątrz które będą chronić nasze bezcenne produkty przechowywane w tejże piwnicy przed wodą. Jak już wspominaliśmy zbiorniki na szamba są zabezpieczane masami bitumicznymi z zewnątrz. Gdybyśmy jednak naszą piwniczkę tylko częściowo zakopywali w gruncie, a część wystającą na powierzchni chcieli zabezpieczyć termicznie przed działaniem temperatury np. Styropianiem należy poprosić producenta podczas zamawiania o niepomalowanie betonowego zbiornika. Ponieważ hydroizolacje bitumiczne mogą destrukcyjnie działać na styropian izolacja wykonana w ten sposób nie będzie spełniać swojej roli. Przy zagłębieniu piwniczki w głąb ziemi musimy zabezpieczyć nasze przetwory przed wodą, która możę dostać się do niej w trakcie intensywnych opadów deszczu. W tym celu przed wejściem należy wkopać kominki od szamba i zamontować na ich dnie pompę pływakową, która gdy zbierze się nadmiar wody wewnątrz takiej studzienki rewizyjnej odprowadzi ją wężem w miejsce gdzie woda nie będzie zagrażać naszej ziemiance. Przy wysokim poziomie wód gruntowych warto rozważyć wykonanie opaski drenarskiej wokół dna piwniczki i podłączenie jej do studzienki rewizyjnej z pompą dzięki czemu uzyskamy stałe zabezpieczenie przechowywanych w piwniczce produktów przed wilgocią bez obawy o dostanie się wody do wnętrza ziemianki. Jak widać budowa piwniczki musi zostać dobrze przemyślana jeżeli chcemy ją użytkować przez wiele lat bez obaw o produkty, które będziemy przechowywać w jej wnętrzu. Jeśli zdecydowaliśmy się na wybudowanie ziemianki w ogrodzie nie bujmy się pytać. Na rynku znajdziemy firmy, które zajmują się produkcją takich piwnic z gotowych elementów i na pewno ich pracownicy udzielą nam wskazówek odnośnie prawidłowego wykonania takiej piwnicy. A produkty w niej przechowywane będą zachowywać długo swoją świeżość i cieszyć zmysły swoim smakiem przez lata. 16-piętrowy podziemny bunkier, winoteka z oknem w skale wychodzącym na morze, dwie aquadyskoteki, tunel prowadzący na plażę - to tylko niektóre nowe szczegóły dotyczące pałacu pod Data utworzenia: 14 maja 2016, 10:40. Choć od upadku żelaznej kurtyny minęło już ćwierć wieku, wielu ludzi na świecie wciąż boi się wojny nuklearnej. Niektórzy chcą być gotowi na wszystko i zabezpieczają się na miarę swoich możliwości. Jedna rodzina zbudowała prawdziwy bunkier kilka metrów pod ziemią. Oprócz bezpieczeństwa, zadbali też o komfort i wygodę. Zobacz niezwykłe wnętrza. Schron przeciwatomowy w ogródku. Foto: / BRAK /19 / BRAK Do wnętrza bunkra prowadzi niepozorna klapa. /19 / BRAK Trzeba zejść po drabinie kilka metrów pod powierzchnię ziemi /19 / BRAK Tak wygląda wejście do zasadniczej części bunkra. /19 / BRAK Wnętrze jest urządzone zaskakująco komfortowo. /19 / BRAK Nie zabrakło nawet małżeńskiego łoża. /19 / BRAK Są też prycze dla większej liczby osób. /19 / BRAK W schronie jest łazienka i niezbędny sprzęt AGD. /19 / BRAK Wnętrze schronu z innej perspektywy. /19 / BRAK W bunkrze jest też przestrzeń do pracy i codziennego życia. /19 / BRAK Nie zabrakło zestawu rozrywkowego. /19 / BRAK Pod podłogą znajdują się akumulatory. /19 / BRAK Sypialnia w prywatnym bunkrze. /19 / BRAK Bunkier wyposażony jest w filtry wody i powietrza. /19 / BRAK Aneks kuchenny siedem metrów pod ziemią. /19 / BRAK Bunkier wywołuje zaciekawienie mediów. /19 / BRAK Pod podłogą jest przestrzeń magazynowa. /19 / BRAK Jak widać w bunkrze jest też system monitoringu. /19 / BRAK Tak wyglądał transport konstrukcji bunkra na miejsce docelowe. /19 / BRAK Metalowa rura została zakopana na prywatnej posesji. Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem: HErkIX. 341 400 44 110 276 245 224 303 151

jak zbudować bunkier pod ziemią